2016 sonunda uluslararası topluluk, Paris Sözleşmesinin hızla onaylanması ve yürürlüğe girmesi ile iklim değişikliği üzerine toplu eylem için anlaşmaya vardıklarını gördü. Micael Johnstone ve Maher Ghanma, düşük karbonlu bir geleceğe geçişin Ortadoğu’daki işletmeler ve politika yapıcılara sunduğu etkileri ve fırsatları değerlendiriyor.
Uluslararası eylem ve yasal güç
Yıllık Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Konferansı (COP 22) 2016 yılı sonunda Fas’ta düşük karbon ekonomisine doğru ilerlemek için bir iyimserlik ve uluslararası anlaşma zemini alarak gerçekleşti. Görüş ve belirsizlik farklılıklarının sıklıkla önceki konferanslardan önemli bir değişimi Aşılmaz olduğu görülüyordu.
Paris’teki önemli konferanstan sonra, Paris Anlaşması’nın onaylanmasına yönelik ilerleme, Aralık 2015’te Fransa’da toplanan ilerlemenin öngördüğünden çok daha hızlıydı. Paris’te kabul edilen zaman çerçevesi, 2020’de onaylama ve yürürlüğe giriş yolunu belirledi. Uluslararası antlaşmaların tarihsel olarak onaylanması uzun sürdü (Kyoto Protokolü 1997’de kabul edildi ve 2005 yılında yürürlüğe girdi) ve BM iklimi Son on yılda müzakereler büyük ölçüde başarısız olmuş, Paris Anlaşmasının hızlı bir şekilde onaylanması hemen hemen hiç benzeri görülmemiştir.
Paris Sözleşmesi, ulusal hükümetler tarafından 2016 yılına kadar onaylanmasını, dünyanın en büyük iki yayıcısı olan ABD ve Çin’in liderlik rolünü oynamasıyla birlikte, 4 Kasım’da yasal olarak yürürlüğe girdi. ABD’deki siyasi belirsizlik, herhangi bir potansiyel gerilemenin uluslararası anlaşmayı bozmaması için hızlı onay vermenin sürücülerinden biri ve Başkan seçilen Donald Trump’in zaferi, ABD’nin ne gibi bir rolü olacağına dair büyük belirsizlik yaratıyor. Önümüzdeki dört yıl içinde BM sürecinde oynamak. AB ve Hindistan da dahil olmak üzere diğer büyük oyuncular da Aralık 2016’da onayladı ve şimdi ABD üzerinde asılı olmayan önemsiz soru işareti olmasına rağmen, iklim değişikliğine karşı davranmanın artık zorunlu olduğuna dair uluslararası bir fikir birliği var gibi görünüyor.
BAE, geçen yılın eylül ayında Ürdün ve Suudi Arabistan’ın Kasım ayında davayı takiben onayladı. Suudi Arabistan’ın çabucak onaylanması, ülkenin tarihsel olarak BM İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (BMİDÇS) süreci hakkında çekinceleri olması nedeniyle özellikle önemli görülüyordu.
Paris’teki başarı, ulusal taahhütler çerçevesi için yüksek seviyeli bir anlaşma sağlanması üzerine kuruldu ve Marakeş’deki tartışmalar, uygulamalara, yani ülkelerin taahhütlerini nasıl yerine getirdiğine ve onları nasıl bir araya getirdiklerini belirlemek için geliştirdikleri 1.5-2 derece Isınma sağlandı. Ülkeler şimdi imzacılar için küresel şeffaflık çerçevesini 2018 yılına kadar tamamlamayı kabul ettiler.
Yakın tarihli diğer iki uluslararası anlaşma, iklim değişikliği düzenlemesinin giderek ön plana çıktığı görüşünü güçlendiriyor. Montreal Protokolünün halefi olan Kigali Değişikliği, uluslararası topluluğun HFC’leri (soğutucu akışkanlarda büyük oranda kullanılan güçlü sera gazları) durdurmak için bir anlaşma yapmasını sağladı ve havacılık sektörü de 2020 yılının ötesinde sıfır karbon büyümesine uluslararası taahhütte bulunmayı kabul etti.
Kigali Değişikliği, 170 ayrı ulusal imza koyucunun farklı kapasitelerini üç ayrı yolla karşılayacak esneklik içermektedir. Gelişmiş ülkeler HFC kullanımını 2011-2013 yılları arasında 2019 yılına kadar yüzde 10, 2036 yılına kadar yüzde 85 oranında azaltmalıdır. Çin ve Afrika ülkeleri de dahil olmak üzere ikinci bir gelişmekte olan ülke grubu, 2024’te geçiş sürecini başlatmaya kararlıdır. Arap körfez ülkeleri, Hindistan ve Pakistan da dahil olmak üzere gelişmekte olan ülkelerden oluşan üçüncü bir grup, 2028 yılında işleme başlamalı ve 2024 yılına kadar 2032 yılına kadar emisyon oranını yüzde 10 oranında azaltmalıdır. 2024 yılı itibarıyla 2020-2022 seviyeleri 2029’a, yüzde 80’i de 2045 yılına kadar ulaşılmalıdır. -2026 seviyeleri ve ardından 2047 yılına kadar yüzde 85 oranında azaldı.
Esnek altyapı ve yatırım
Önümüzdeki yıllarda, iş süreçlerinde, altyapılarda, enerji üretiminde ve taşımada büyük değişiklikler yapmamız gerekecek ve bu değişiklikler, yeni pazar fırsatlarını ortaya çıkaran yenilikçiler için olumlu ve sürdürülebilir büyümeyi sağlayabilir. Düşük karbon ekonomisi, yılda 5,5 trilyon dolara, 2030 yılına kadar dünya şehirlerinde, tarımda ve enerji sistemlerinde altyapıya 90.000 trilyon yatırım yapılacak ve düşük karbonlu büyümede yatırım ve sürdürülebilir büyümeyi hızlandırmak ve yenilikçi üretim yapmak için benzeri görülmemiş bir fırsat yaratacak. İşletmelerin giderek iklim değişikliği etkilerini ve risk açıklığı ve sürdürülebilirliklerini açıklamaları gerekecek ve iklim değişikliği kimlik bilgileri hükümetler, tüketiciler, çalışanlar ve yatırımcılardan daha fazla inceleniyor.
Çevresel bozulma ve iklim değişikliği etkileri artan bir küresel risk ve Orta Doğu’da da farklılık yok. Bu zorluklar, hava kirliliği arazisinde bozulma, yetersiz atık yönetimi, su kıtlığı ve kıyı ve deniz çevresel bozulmalarını içermektedir. Çevre ve Kalkınma Arap Forumu (AFED) için Global Footprint Network tarafından yapılan bir araştırma, Arap bölgesinin 1979 yılından bu yana ekosistem açığı halindeydi ve bu uçurum giderek genişledi. Arap biyolojik kapasitesindeki düşüş (su gibi hayatı destekleyen kaynaklara) ekolojik ayak izi iki katına çıkmış ve aynı dönemde tatlı su kullanım oranının dörde düşürülmesi eşlik etmiştir. AFED, Arap bölgesindeki çevresel bozulmanın maliyetinin GSYİH’nın yaklaşık yüzde 5’ini ve iklim değişikliğinin etkilerinin önde gelen ekonomik analizlerini, eylemsizliğin maliyetinin, düşük bir karbon ekonomisine geçişle ilişkili maliyetlerden çok fazla olduğunu ortaya koymuştur.
Ortadoğu’da uluslar tarafından merkezi strateji ve planlamada sürdürülebilir kalkınma hedeflerine dahil olma taahhüdüne ilişkin güçlü kanıtlar vardır. BAE Vizyon 2021, “yaşam standartlarını yükselten ve çevresel sürdürülebilirliği garanti eden” yenilikçi, kapsayıcı ve esnek bir ekonomi kurmayı amaçlıyor. Ürdün Hükümeti ekonomik, sosyal ve çevresel performansın ulusal hedefleri ile uyumlu bir Ulusal Yeşil Büyüme Planı geliştiriyor. Çevre bakanlığı ve diğer devlet kurumları, işletmeler, mali kurumlar (Ürdün’deki Bankalar Birliği dahil) ve sivil toplum temsilcileri, BM Çevre Programı ve Agence Française de kalkınma ajansları ile birlikte kilit stratejilerin kısa bir listesini üretmek üzere bir araya geldi Développement ve güneş ve rüzgar enerjisi kapasitesi ülke çapında geliştiriliyor.
Enerji Vadelileri
Düşük karbonlu bir enerji sistemi, sürdürülebilir bir ekonominin önemli bir unsurudur ve yenilenebilir enerji üretiminde küresel büyüme ve kurulu yakıtlarla maliyet paritesinin artması, çoğu uzman tahminlerini aşmaktadır ve Uluslararası Enerji Ajansı, hızlanan yenilenebilir enerjileri yansıtmak için tahminlerini önemli ölçüde revize etmiştir Dağıtım. Özellikle kurumsal sektör, giderek yenilenebilir elektriğe kaymaktadır. Akıllı şebeke şebekeleri, talep tarafı aktivitesi ve akü teknolojisinde hızlı gelişmeler, enerji üretiminin büyük oranda karbonatlaşabilir olmasını teşvik eder.
Eski Ulusal Petrol Bakanı Ali el-Naimi, güneş ışığı, açık alanlar ve bol kum (güneş panelleri yapmak için önemli bir hammadde) düşünüldüğünde Suudi Arabistan’dan yenilenebilir enerji için daha ideal bir ülke olmadığını söyledi. Krallığın alternatif enerji çalışmaları, petrol ve doğal gazdan yenilenebilir enerji kaynaklarına geçmenin yollarını arıyor ve ülke, önümüzdeki on yıllarda yenilenebilir elektriğin önemli bir ihracatçısı olmayı planlıyor. Enerji Bakanı Halid el-Falih, krallığın Nisan ayında yenilenebilir enerji projelerine (rüzgar ve güneş dahil olmak üzere) teklif vermeye davet ettiğini açıkladı. Başbakan Yardımcısı Muhammed bin Salman, ülkenin petrol olmadan petrol olmadan hayatta kalabileceğini görebilecek ekonomik reformları başlattı. 30 milyar ila 50 milyar dolar arasında bir maliyet tahmini yapılan bir yatırım programının bir parçası olarak.
Şeyh Muhammed Bin Rashid Al Maktoum’a göre BAE’de GSYİH’nin yüzde 70’i petrol dışı sektörlerden geliyor ve ülke ayrıca iç pazar için düşük karbonlu enerji üretimine yatırım yapıyor. 20 milyar dolarlık nükleer enerji santrali şu anda inşaat halindedir ve BAE’nin elektrik ihtiyacının yüzde 25’ini 2020 yılına kadar karşılaması bekleniyor. Dünyanın en büyük güneş enerjisi çiftliği Dubai’de inşaat aşamasındadır ve çatıdaki güneş enerjisi 2030 yılına kadar emirlikteki her eve kurulacaktır.
Petrol zengini ülkeler araştırma ve geliştirme, bilgi ekonomisi ve esnek, düşük karbonlu altyapı yatırımları yapmanın yanı sıra, kaynakların mümkün olan en verimli şekilde çıkarılmasını ve kullanılmasını sağlamaktadır. Suudi Arabistan’daki Kral Abdullah Bilim ve Teknoloji Üniversitesi ve Masdar Kenti ve Abu Dabi’deki Enstitü, sürdürülebilir bir ekonomiye ve geleceğin sistemlerine doğru bir kayma örneğidir ve Paris Anlaşması, düşük karbonlu yatırımın artan bir biçimde norm.
Ortadoğu’daki işletmeler için önemli hususlar
Paris Anlaşması’nın onaylanması, ulusal hükümetlerin yasal olarak ekonomilerini ve altyapısını karbonsuzlaştırmaya kararlı oldukları ve her iki yılda bir gelişme kaydetmeleri gerektiği anlamına geliyor. Ortadoğu hükümetleri, her zamanki gibi önemli iş değişiklikleri yapacak yeşil büyüme stratejileri geliştirerek ilerleme kaydetmektedir. Bu büyüme stratejileri, enerji üretimi ve tüketiminden, altyapıya ve ürün geliştirme standartlarına ve kaynak tüketimine kadar çok çeşitli faaliyetleri etkileyecektir.
Gelecekteki uyumluluk risklerine karşı hafifletme ve sürdürülebilir, verimli iş büyümesini desteklemek için olumlu, etkili politika ve düzenlemenin şekillendirilmesine katkıda bulunma konusunda benzersiz bir fırsata sahip olan proaktif işletmelerdir.
Bu makalenin bir versiyonu asıl olarak “Energy Industry Times” tarafından yayımlandı ve izin ile çoğaltıldı.
